జంధ్యాల పాపయ్య శాస్త్రి:

జంధ్యాల పాపయ్య శాస్త్రి:
జంధ్యాల పాపయ్య శాస్త్రి గారు 20వ శతాబ్దములో బాగా జనాదరణ పొందిన తెలుగు కవులలో ఒకరు. వీరి కవిత్వము సులభమైన శైలిలో, సమకాలీన ధోరణిలో, చక్కని తెలుగు నుడికారముతో విన సొంపై యుండును. ఖండకావ్యములు వీరి ప్రత్యేకత. అందునా కరుణ రస ప్రధానముగా చాలా కవితలు వ్రాసి, "కరుణశ్రీ" అని ప్రసిద్దులైనారు.
పుష్పవిలాపము మరియు కుంతీకుమారి వంటి కవితలు ఘంటసాల గారి రికార్డుల ద్వారా బాగా ప్రాచుర్యము పొందాయి.
పుష్పవిలాపము లోని కొన్ని పద్యములు:
సీనే నొక పూలమొక్క కడ నిల్చి చివాలున కొమ్మవంచి గోరానెడు నంతలోన విరు లన్నియు జాలిగ నోళ్ళు విప్పి "మాప్రాణము తీతువా" యనుచు బావురు మన్నవి; క్రుంగిపోతి; నామానసమం దెదో తళుకు మన్నది పుష్పవిలాప కావ్యమై ఊలు దారాలతో గొంతు కురి బిగించిగుండెలో నుండి సూదులు గ్రుచ్చి కూర్చిముడుచు_కొందురు ముచ్చట ముడుల మమ్ముఅకట! దయలేని వారు మీ యాడువారు"కుంతీకుమారి" నుండిమముని మంత్రమ్ము నొసంగనేల? ఇడెబో మున్ముందు మార్తాండు రమ్మని నే కోరగనేల? కోరితిని బో యాతండు రానేల? వచ్చెను బో కన్నియనంచు నెంచక ననున్ జేపట్టగా నేల? పట్టెను బో పట్టి నొసంగనేల? యడుగంటెన్ కుంతి సౌభాగ్యముల్బాష్పముల సాము తడిసిన ప్రక్క మీద చిట్టిబాబును బజ్జుండ బెట్టె తల్లి. భోగ భాగ్యాలతో తులదూగుచున్నకుంతి భోజుని గారాబు కూతురు నయికన్న నలుసుకు ఒక పట్టె డన్నమైనపెట్టుకో నోచనైతి పాపిష్ఠిదాన.""అంజలి" నుండి సీపుట్టబోయెడి బుల్లి బుజ్జాయి కోసమైపొదుగు గిన్నెల పాలు పోసి పోసికలికి వెన్నెలలూరు చలువ దోసిళ్ళతోలతలకు మారాకు లతికి యతికిపూల కంచాలలో రోలంబములకు రేపటి భోజనము సిద్ధ పరచి పరచితెల వారకుండ మొగ్గలలోనజొరబడివింత వింతల రంగు వేసి వేసి తీరికే లేని విశ్వ సంసారమందుఅలసి పోయితివేమొ దేవాదిదేవఒక నిమేషమ్ము కన్ను మూయుదువు గానిరమ్ము! తెరచితి మా కుటీరమ్ము తలుపు సీలోకాల చీకట్లు పోకార్ప రవిచంద్రదీపాలు గగనాన త్రిప్పలేకజగతిపై బడవచ్చు జలరాశి కెరటాలుమామూలు మేరకు మడవలేకపని మాలి ప్రతిరోజు ప్రాణికోటుల గుండెగడియారముల కీలు కదపలేకఅందాలు చింద నీలాకాశ వేదిపైచుక్కల మ్రుగ్గులు చెక్కలేకఎంత శ్రమ నొందుచుంటివో యేమొ స్వామి!అడుగిడితి వెట్లొ నేడు మా గడపలోన;గుండె కుదిలించి నీ ముందు కుప్పవోతుఅందుకోవయ్య హృదయ పుష్పాంజలులనుసీకూర్చుండ మా యింట కురిచీలు లేవునా ప్రణయాంకమే సిద్ధ పరచనుంటిపాద్యమ్ము నిడ మాకు పన్నీరు లేదునా కన్నీళ్ళతో కాళ్ళు కడుగనుంటిపూజకై మా వీట పుష్పాలు లేవు నాప్రేమాంజలులె సమర్పింప నుంటినైవేద్య మిడ మాకు నారికేళము లేదుహృదయమే చేతి కందీయనుంటి లోటు రానీయ నున్నంతలోన నీకురమ్ము! దయసేయు మాత్మ పీఠమ్ము పైకిఅమృత ఝురి చిందు నీ పదాంకముల యందుకోటి స్వర్గాలు మొలపించుకొనుచు తండ్రి!